Uitstelgedrag: ik ben er een kei in. De laatste keer dat ik iets heb afgerond ruim voor de deadline kan ik me niet eens meer herinneren, maar jeetje, wat zal dat lekker voelen. Niet midden in de nacht zwetend wakker worden omdat je nog zoveel moet doen (oké, dat was een grapje) (oké, misschien toch niet...), maar gewoon lekker uitslapen omdat je weet dat je de deadline al hebt gehaald. Wat zal dat heerlijk zijn!
Maar helaas ben ik niet zo'n persoon. Ik ben namelijk zo'n persoon die een week van te voren met volle moed begint, maar het daarna constant uitstelt totdat er welgeteld nog maar 1 dag over is.
Ik ben zo'n iemand die nooit zin heeft in het opruimen van haar kamer, of in het stofzuigen daarvan. Maar als er een deadline in zicht is: dan omarm ik mijn stofdoek en stofzuiger met duizend armen.
Net zoals nu. Sinds 1 januari heb ik geen berichtje meer geschreven (I know, shame on me!), en nu opeens, 2 dagen voor de deadline, ben ik er weer!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik helemaal gek word van mezelf. Ik heb mezelf al zo vaak voorgenomen dat ik nu echt op tijd ga beginnen aan dat ene project of die andere verslagen. Maar nee hoor, ik ga gewoon rustig door met het kijken van YouTube filmpjes terwijl ik in mijn ooghoek mijn goedbedoelde to-do-list zie liggen.
Hopelijk zie ik nadat ik deze post heb geplaatst eindelijk wat voor sukkel ik eigenlijk ben met al dat uitstellen...
Adios. Ik ga slapen. Morgen weer bezig met mijn project omdat 'ie overmorgen af moet zijn. Trusten.
